Παρασκευή 20 Αυγούστου 2010

Tο Μπριτζ (υπο Ν.Δ. Μαυρακη)

Σε συντομία

Τίτλος: ΤΟ ΜΠΡΙΤΖ

Γλώσσα: Ελληνικά

Συγγραφέας: Ν. Δ. Μαυράκης

Εκδόσεις:  ---

Έτος έκδοσης:  1933

Σελίδες: 144

Απευθύνεται σε: όλους, για αρχειακούς και μόνο λόγους

Ανάλυση

Το βιβλίο αυτό το ανακάλυψα πρόσφατα σε ένα παλαιοπωλείο στην Ιπποκράτους. Είναι μικρού μεγέθους σε πολύ καλή κατάσταση. Στοιχεία για το συγγραφέα του δεν μπόρεσα να βρω.

Το πρώτο πράγμα που προσέχει κανείς είναι η αφιέρωση:

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΣΧΗΝ ΜΟΥ, ΤΗΝ «ΛΕΣΧΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ»

Χωρίζεται σε τρία κεφάλαια: Ο μηχανισμός (αναφέρονται οι κανόνες του παιχνιδιού) – Η τεχνική (απλοϊκοί κανόνες άμυνας και εκτέλεσης) – Ο κανονισμός (θέματα διαιτησίας για το παίξιμο εκτός σειράς, τις ρενόνς κλπ).

Ο συγγραφέας προσπαθεί σε όλο το βιβλίο να εισαγάγει όρους (ελληνικούς και ξενόφερτους) χωρίς επιτυχία όπως αποδεικνύεται σήμερα. Πέραν ενός, της αντάμ, όρος που πλέον καθιερώθηκε. Έτσι η «έξοδος» (sortie) αναφέρεται πλέον στο πρώτο φύλλο κάθε λεβέ. Παράδειγμα ανεπιτυχούς αποδόσεως του cross-ruff: το βιολί!

Η γλώσσα είναι απολαυστική. Το πιο γοητευτικό όμως στοιχείο του βιβλίου είναι ότι πρόκειται για μια αμιγώς πρωτότυπη προσπάθεια από έναν απλό παίκτη (μικρής δυναμικότητας καθ’ ομολογίαν του). Δεν έχει ξεσηκώσει δηλαδή κάποιο βιβλίο από την «κολοσσιαίαν σχετικήν διεθνή βιβλιογραφίαν».

Αποσπάσματα

«Οι άγευστοι του μπριτζ παραξενεύονται όταν προς το βράδυ, όποτε αυτοί εκνευρισμένοι από τον δυσκολώτατον σήμερον και, ως επί το πλείστον, εκνευριστικώτατον καθημερινόν κόπον ουδέν άλλον ποθούν, ειμή την χαυνωτικήν απομόνωσιν, ακούουν τους μπριτζιστάς φίλους των λέγοντας ότι πηγαίνουν να παίξουν μίαν παρτίδα μπριτζ για να …ξεκουρασθούν!

Και εν τούτοις, μόλις με κάποιαν ευκαιρίαν αποκτήσουν και αυτοί μερικά στοιχεία μόνον του μπριτζ, ευγνωμονούν τους υπολόγους της τοιαύτης εκτροπής των από την ανίαν, την οποίαν πρότερον αναγκαστικόν εσπερινόν σύντροφον είχον.»

«Μπρίτζ: εκ του Αγγλικού bridge, το οποίον σημαίνει γέφυρα, διότι οι χαρτωσιές γίνονται διά γεφυρώσεως» (σ.σ. σήμερα ξέρουμε ότι αυτό δεν είναι σωστό).

«Λεπτότατον ζήτημα, χαρακτηρίζον αυτήν ταύτην την καλήν ανατροφήν και εντιμότητα του παίκτου, είνε το να αποφεύγη ούτος με κάθε τρόπον από του να ίδη τα χαρτιά είτε του συντρόφου του είτε των αντιπάλων του.

Στον προβληματισμό του Μηλιτσόπουλου για το αν θα πρέπει να λέμε μπάζα ή λεβέ, προφητικά ο Μαυράκης πήρε θέση:

«Χαρτωσιά (λεβέ): Αποτελείται από 4 χαρτιά ριπτόμενα επί της τραπέζης του μπριτζ κατά την κανονισμένην σειράν προτεραιότητος, εν από κάθε παίκτην. Πολλοί την χαρτωσιάν την λέγουν μπάζαν. Κακός, καθ’ ημάς, και εξοβελιστέος όρος, εισαχθείς από την πρέφαν. Οι Κρήτες αντ’ αυτής έχουν μίαν χαριεστάτην, νομίζομεν, και εύηχον έκφρασιν. Την λέγουν φυλλωσ(ι)άν, από το φύλλον = χαρτί».

«Διά τούτο λέγεται μορ… διότι το «αποθαμένος» πολλοί το αποτροπιάζονται». (σ.σ. παρακάτω ο μορ αποδίδεται στα ελληνικά ως «βωβός». Όταν τον πρωτοαναφέρει έτσι, γράφει «θρασυτάτην αποτολμώμεν τόλμην»).

«Δεν μας διαφεύγει ο κίνδυνος, τον οποίον διατρέχομεν, να ευρεθώμεν δηλαδή υπό το ειρωνικόν πυρ των ευτυχών κριτικών της πτωχής αυτής μελέτης. Αλλ’ εφ όσον αναφέρομεν τον όρον «άχροα», διακινδυνεύομεν και τον «έγχροα» και …ότι πάθομεν»

«Του έβγαλαν το μάτι:  Συνηθιζομένη κατά παράδοσιν εκ της πρέφας ειρωνική έκφρασις επί ατυχούς επιθέσεως, εκ της οποίας ωφελήθη ο αντίπαλος πραγματοποιήσας χαρτωσιάν την οποίαν άλλως δεν θα έκαμνεν. Εκ της παραδόσεως κατέστη ανεκτή παρ’ ημίν πλέον η έκφρασις, ως σημαντική φιλικού θάρρους, άνευ του οποίου η απέναντι των συμπαικτών στάσις δέον να είνε σοβαρά εις το πρέπον, αι εκφράσεις δε προσεκτικαί.»

Ακόμα:

  • Ως γνήσιος "Ελληνάρας" μας πληροφορεί πως το μπριτζ που αποτελεί επίγονο του ουίστ εφευρέθηκε από Έλληνες (της Κωνσταντινούπολης ή της Αιγύπτου, δεν είναι σίγουρος) οι οποίοι κατόπιν το διέδωσαν στους Γάλλους.
  • Τα προσόντα που χρειάζεται κάποιος για να εξελιχθεί σε καλό μπριτζιστή δε λείπουν από κανένα και μάλιστα Έλληνα! 
  • Μας διδάσκει πως στα 9 φύλλα αν λείπει η Ντάμα θα πρέπει να κάνουμε την εμπάς (μας διαβεβαιώνει πως το συμπέρασμα αυτό προκύπτει στατιστικά)

 Τέλος ένα παράδειγμα μιας σωστής συμπερασματικής αγοράς:

Δύση               Ανατολή                      Δ          Α

♠ KQJ87         ♠ 10654                                   1♣

♥ 9                   ♥ AK64                       1♠        2♥

♦ 8753             ♦ --                              3♣       6♠

♣ Κ84             ♣ AQJ75

Και η απαραίτητη τεκμηρίωση:
 «… η Α. αν και έχη να υποστηρίξει την αγοράν των μπαστουνιών, δείχνει και τες κούπες της απαντώσα δύο κούπες. Η Δύσις, μη έχουσα υποστήριξιν εις «κούπες», υποστηρίζει εις «σπαθιά» λέγουσα 3 σπαθιά. Η Α. απαντά «μικρό σλεμ πίκες» αδιστάκτως πλέον.»